مسابقه بین المللی طراحی شهرسازی اینچان- کره جنوبی ۲۰۰۹ ، در جولای ۲۰۰۹ توسط
شرکت توسعه منطقه آزاد اقتصادی اینچان، با هدف تغییر شهر اینچان (به عنوان
یک کلان شهر) به شهری با قابلیتهای جهانی قرن بیست و یکم و ایجاد پتانسیلها و کاربری های جدید متناسب با مسائل ومشکلات کنونی شهری و همچنین اشاعه
فرهنگ و نگرش جدید به طراحی شهری با اصول بین المللی برگزار گردید.
موضوع اصلی رقابت طراحی یک مجموعه شهری جدید با نگاهی آینده گرایانه و فوق
مدرن، همراه با توجه به محیط زیست، تکنولوژی نوین و انسان – به عنوان مخاطب اصلی – با آهنگ و هارمونی مورد قبول از نظر اصول زیربنایی طراحی (شهرسازی، معماری و تکنولوژی) عنوان گردید.
سایت مورد نظر عبارت بود از زمینی به مساحط حدودی ۱,۶۷۷,۷۰۴ متر مربع، واقع در منطقه ۱۱، موسوم به “سونگدو” ، در منطقه آزاد اقتصادی اینچان کره
جنوبی. لازم به ذکر است که سایت مذکور نقش مؤثری به عنوان خط ساحلی دریای
چین در منطقه سونگدو ایفا می کند.
از این رو، متناسب با اصول فوق، تیمی متشکل از دانشجویان دوره دکترای
مهندسی معماری، از دانشگاه شفیلد انگلستان، به سرپرستی علی کشکولی (دانشجوی ایرانی دکترای مهندسی معماری و استراکچر) در رقابت مذکور شرکت و نهایتا
موفق به دریافت “نشان افتخار” این رقابت گردیدند. گروه فوق نام ” آف- گرید
سیتی” را برای این مجموعه برگزیدند.
”
آف- گرید سیتی” به معنی شهریست که هیچ گونه وابستگی از نظر آب آشامیدنی،
فاضلاب، گاز مصرفی، برق شهری و صنعتی، و همچنین دیگر امکانات شهری به مناطق اطراف نداشته و کل امکانات و منابع خود را به صورت مستقل تآمین می کند؛ به عبارت دیگر شهری خودکفا و بی نیاز از دیگران!
سیستمهای معرفی شده جهت تأمین انرژی در” آف گرید سیتی” عبارتند از:
-تأمین الکتریسیته از انرژی خورشیدی ، انرژی باد ، فعل انفعالات شیمیایی
گیاهان و جلبکها، و انرژی حاصل از بازیافت فضولات شهری و صنعتی.
- تأمین انرژی حرارتی از انرژی خورشیدی و منابع ژئوترمال (انرژی زمین گرمایی)
- تأمین آب جهت مصارف شهری و صنعتی از آب باران و بازیافت فاضلاب و آبهای
روان. لازم به ذکر است که این منبع جهت مصرف آب غیر شرب پیشنهاد گردیده
است..............................
مطالب مرتبط در این زمینه
مایکل سورکین یک طراح و منتقد 66 ساله دنیا دیده و برنامه ریز شهری است. او چهارده کتاب منتشر کرده و به طراحی ساختمان ها و فضاهای عمومی از راک رایز تا ابو ظبی پرداخته است. اخیرا یکی از بزرگترین طرح های او، یک مجتمع بزرگ شهری در جیان، چین می باشد. با این حال، در نیویورک، جایی که او زندگی می
کند، سورکین مؤسسه تری فورم را اداره می کند که یک موسسه معماری اختصاصی
غیرانتفاعی است و به مسائل شهری و فضای سبز می پردازد. دو سال قبل، این
شرکت شروع به اجرای پروژه ای به نام وضعیت پیوسته و مداوم شهر نیویورک نمود که به بررسی امکان ایجاد “شهر خودکفا” می پردازد و هدف آن، ارائه چهره یک
شهر بهینه و خودکفا از نیویورک می باشد. با یک تصور مشخص از شهر ایده آل،
افکار پیش می روند و به احتمال زیاد، افکار بهتری به ذهنتان می رسد. اما
کارکرد چنین شهری چیست؟ و باید چگونه باشد تا بتوان در خیابان های پردرخت و پر میوه آن زندگی کرد؟
