تحقیق بررسی تقصیر جزایی

فهرست
 
فصل اول : سیر تاریخی
 
                         گفتار اول : ایران باستان
 
                                      بخش اول  :  دوره هخامنشیان
 
                                      بخش دوم   :  دوره اشکانیان
 
                                      بخش سوم  :  دوره ساسانیان
 
                         گفتار دوم :ادیان یهودیت ، مسیحیت و اسلام
 
                                      بخش اول  : یهودیت
 
                                      بخش دوم  : مسیحیت
 
                                      بخش سوم : اسلام
 
فصل دوم : واژه شناسی و تعریف خطا
 
                        گفتار اول : معنای لغوی خطا
 
                                      بخش اول : در حقوق جزا
 
               بخش دوم : معنای خاص خطای جزایی
 
                        گفتار دوم : اقسام و مصادیق خطای جزایی
 
                                      بخش اول     :   اقسام خطا از نظر منشاء
 
                                      بخش دوم     :   اقسام خطا از نظر احتمال وقوع
 
                                      بخش سوم    :   مصادیق خطای جزایی
 
                                      بخش چهارم  :  مصادیق مشابه بی مبالاتی
 
بخش پنجم     :  عدم مهارت
 
بخش  ششم    :  عدم رعایت نظامات دولتی
 
                                      بخش هفتم     :  مصادیق نظامات دولتی
 
                 نتیجه گیری
 
                منبع و ماخذ
 
بخشی از مطلب
از نظر لغوی ف در مورد خطا معانی مختلفی مورد اشاره  قرار گرفته است ، در زبان فارسی ، خطا به (( سهو ، اشتباه ، نقیض صواب ، گناه ، جرم ... گناه بی قصد ))1 و گناه غیر عمدی 2 معنا شده است.
باید گفت که از بررسی کلی واژه خطا در میان کتب ادبی و فرهنگ بر می آید که خطا از نظر لغوی به دو معنای مهم و در عین حال مختلف  دارد ،نخست خطا در مقابل درست و  دوم  خطا در مقابل عمد 
در معنای اول خطا مفهومی عام دارد و هر فعلی را بتوان به جهتی از جهات نادرست تلقی کرد در بر می گیرد اعم از اینکه تحقق فعل به عمد بوده باشد یا به سهو ، اما در معنای دوم لزوما" داوری ارزشی مورد نظر نیست و معیار وضعیت درونی مرتکب از جهت عمد داشتن یا نداشتن اوست. در این معنا ، ممکن است  صفت خطایی بودن به عملی اطلاق شود که از نظر ارزشی نادرست نیست.مانند اینکه گفته شود :فلان شخص آن عمل نیکو را به خطا انجام داده ، یعنی قصد انجام آن را نداشته است.